Sinds mijn tienerjaren “fotografeer” ik. Fotografie was voor mij altijd een toevluchtsoord, een manier om te ontspannen en mijn eigen wereld te creëren als er dingen om mij heen gebeurde waar ik als tiener moeilijk mee om kon gaan. Naast de fotografie was ik altijd creatief bezig, schilderen tekenen. Dat waren de dingen waar ik volledig in op kon gaan en de tijd mee vergat.
Ondanks mijn grote creativiteit en het volgen van een talentenprogramma aan de HKU tijdens mijn middelbare schoolperiode, ging ik fysiotherapie studeren. Mijn creativiteit werd ondergesneeuwd door het studeren.
Na het behalen van mijn master kinderfysiotherapie (2017) besloot ik in 2018 ontslag te nemen bij mijn vaste baan. Ik had ruimte nodig om te ontdekken wat ik wou, ook met het creatieve stuk in mij. Zo is het concept I-SEAYOU ontstaan. Tijdens mijn reizen was dat een platvorm waar ik mijn foto’s deelde. Later werd dat I-SEAYOU Fotografie met een breed aanbod in portretfotografie. Na een paar maanden in Australië gewoond te hebben waar ik o.a. lid was van een art-community startte ik in oktober 2020 aan de Foto Academie te Amsterdam. Daar leerde ik te kijken naar thema’s binnen mijn leven en vandaar uit te fotograferen wat er bij mij van binnenuit gezien wilde worden.
Ik zie mijn werk als een manier om mensen met elkaar te verbinden. Met mijn fotografie ga ik het gesprek aan over ongemakkelijke onderwerpen. Dit doe ik door gebruik te maken van persoonlijke thema's die tegelijkertijd universeel zijn. “Missing Pieces”, de fotoserie die ik in november 2023 exposeerde in Loods 6, is daar een voorbeeld van.
De serie is intuïtief tot stand gekomen. Vanuit een thema ga ik opzoek naar beelden die hierbij passen. De fotoserie is een combinatie van zelfportretten (digitaal) uit archief en associatieve analoge beelden van de natuur. Ik maak steeds meer gebruik van het analoge medium. De verstilling en vertraging ervaar ik als bevrijdend. Zo kom ik nog dichter bij mijn gevoel en daarmee meer tot de essentie van mijn werk.
