Tekenaar Judith Aardse is een van de kunstenaars die meedoet aan de expositie Identiteit: she/her. In 2022 is zij uitgekozen via de Open Call om deel te nemen aan de jaarlijkse expositie van de kunstenaarsvereniging Sint Lucas. Judith maakt grote (kleur-)potlood tekeningen, die doen denken aan trossen draad of haarstrengen. Judith vertelt in dit interview hoe ze deze tekeningen maakt en hoe deze manier van tekenen is ontstaan.
Op 10 juli 2024 bezoeken Sabrina Vermeulen en ik (Saskia Lensink) Judith Aardse in haar atelier in Delft. Judith ontvangt ons in haar woonkamer, waarachter een rustige, groene tuin ligt.
Aan de wand hangen een paar ingelijste tekeningen van Judith. Eén tekening trekt meteen mijn aandacht. Het is een tekening van een vrouw waarvan het gezicht niet zichtbaar is, maar haar handen en haar haardos wel. Dit doet me denken aan de tekeningen, die ik eerder in Loods 6 heb gezien. Daar hingen grote tekeningen met zorgvuldig aangebrachte lijnen van (kleur-)potlood, die doen denken aan een realistische tekening van haarstrengen. Deze tekeningen maakten mij nieuwsgierig hoe ze werkt en daarom zijn we hier.
Atelier
Judith gaat ons voor naar haar atelier op de bovenste verdieping van het huis. Aan de wand van haar atelier hangt een grote tekening, waar ze nu aan werkt. De tekening is direct vastgemaakt aan de muur. Ze zegt dat ze staand werkt aan een tekening. Ook werkt ze graag op groot formaat. Dit geeft haar de mogelijkheid om vanuit haar hele lichaam te tekenen en niet alleen vanuit haar pols.
Open call
Judith is in 2022 uitgekozen door de kunstenaarsvereniging Sint Lucas om via de open call mee te doen aan een expositie van de vereniging in Loods 6. Ik vraag hoe dat is gegaan.
Judith zegt: “Ik zag het op Instagram. Toen dacht ik: “O, dat is tof! Ik wil wel in Loods 6 exposeren. “Daarna heb ik gereageerd en werd ik uitgenodigd om via de open call deel te nemen, onder anderen met Gerke Procée.”
Als open caller kon Judith een jaar lang deelnemen aan exposities van de kunstenaarsvereniging. Daarna moest ze beslissen of ze wel of niet lid zou worden van de vereniging. Ze heeft ervoor gekozen om vanaf 2024 lid te worden, zodat ze meer naamsbekendheid krijgt, ook buiten Delft. In 2022 heeft ze tijdens de expositie in Loods 6 ook gesproken met galeriehouders, die naar de expositie kwamen kijken. Judith ziet als bijkomend voordeel van het lidmaatschap “dat je dan op internet bij een expositie wordt genoemd en dat jouw werk dan te zien is bij mensen die je anders niet zou bereiken.”
Droom
Haar huidige tekenstijl is ontstaan door een droom die Judith had. Het was een terugkerende nachtmerrie, waarin zij zweefde boven lange haren die eerst mooi, zacht en goed naast elkaar lagen en harmonisch aanvoelden. Vervolgens raakten deze haren in de klit. Zij probeerde deze haren in haar droom verwoed uit elkaar te halen. Dat lukte niet en toen werd ze zwetend wakker.
Vanuit deze droom bestond de behoefte om tekeningen van haren te maken. Ze heeft het eerst vertaald in figuratief werk. Als voorbeeld laat Judith een foto zien van een collage, waarop twee vrouwelijke figuren te zien zijn. De linker figuur is getekend en uitgesneden en de rechter figuur is de restruimte van het witte papier tegen een zwarte achtergrond. De linker figuur is gevuld met lijnen, waardoor het lichaam lijkt te zijn opgebouwd uit strengen haar. De vrouwenfiguur aan de rechterkant is een zwart silhouet. De vrouwfiguren lijken volgens Sabrina vrijheid uit te beelden, maar Judith geeft aan dat dit gemaakt is om juist een bepaald gevoel van gebonden zijn uit te beelden.
foto van de website van Judith
Van figuratief naar abstract
In de loop van de tijd is Judith abstracter gaan werken. Het is begonnen in de corona tijd. Op dit moment maakt ze grote tekeningen, die bestaan uit een veelheid van lijnen, die samen een organische vorm uitbeelden. Je kunt er haren of draden in zien, maar dit is niet meer haar insteek.
Het tekenpapier bevestigt ze aan de muur. Ze werkt ongeveer twee maanden aan een tekening, omdat ze naast haar werk als kunstenaar ook drie dagen in de week docent beeldende vorming is. Als ze aan één stuk door zou kunnen werken, zou ze er één tot twee weken over doen.
De tekeningen ontstaan door te mediteren en ritmisch lijnen te trekken. Ze werkt intuïtief en laat zich alleen beperken door de rand van het papier. Ze zegt: “Ik begin ergens en dan laat ik me meevoeren.”
Als voorbeeld laat Judith “The eternal sense of falling” zien. Dit is een tekening die ze heeft gemaakt op de muziek van Pauk Fitzpick. Deze vriend had haar gevraagd een tekening te maken voor zijn platen/cd hoes. Terwijl ze zijn muziek draaide, heeft ze deze tekening al dansend gemaakt.
“The eternal sense of falling” (foto van de website van Judith)
Haar bijdrage voor de expositie she/her in Loods 6
Judith vertelt in het verleden geïnspireerd te zijn door Charley Toorop. Ze heeft ook wel werk gemaakt in deze stijl. Inmiddels heeft ze een eigen handschrift ontwikkeld. Eigenzinnige vrouwen met een sterke verbondenheid met de natuur zijn een terugkerend onderwerp binnen haar werk. Ze is van plan een aantal tekeningen van vrouwen die ze eerder heeft gemaakt en nog nauwelijks heeft geëxposeerd nader uit te werken voor de expositie she/her.
U kunt het resultaat zien tijdens de expositie she/her in Loods 6, KNSM laan 143, Amsterdam van 8 tot en met 10 november 2024.